Waarde Gerard,
Er worden nog maar weinig brieven geschreven, met de hand bedoel ik, dank voor jouw blog waarin je me uitdaagde de ganzenveer ter hand te nemen. Veel van wat je schrijft herken ik. Een- en andermaal heb ik aan nut en noodzaak van Twitter getwijfeld. In 2016 schreef ik in de Volkskrant dat twitter dood was. Daarin vergiste ik me deerlijk.
Detoxen is een modern woord voor vasten, een goed gebruik uit monastieke tradities. Nu gaat het er niet alleen om wat je níet doet of laat, maar vooral ook: wat doe je ervoor in de plaats? Hoe besteed je de tijd die je over houdt? Mogen we ons nog vervelen? Juist gisteren nog zag ik in een Haags café drie oudere dames aan een tafel zitten. Ze spraken geen woord, druk met een apparaatje in hun handen. Om meer dan een reden heb ik dan de neiging op te staan en ze te zeggen: spreek met elkaar, alsjeblieft. Kijk elkaar in de ogen. No screens between us.
Wat zou stoppen met twitteren je opleveren? Ondanks de twijfels, stop ik niet met twitteren. Het levert mij veel op: actualiteiten, first hand information (tweets van Baudet c.s. lees en duid ik het liefst zelf) netwerk (digitale connecties die offline worden versterkt en vice versa), uitnodigingen en bemoedigingen (via dm). Dus stoppen: nee.
Veel trash, weinig treasure misschien, maar wat zetten wij daar tegenover? Met een woord van kerkvader-filosoof Augustinus: ‘Laten wij dan liever goed leven. Wij zijn de tijden. Zoals wij zijn, zo zijn de tijden.’ Ik volg tweeps die fragmenten van dat goede leven laten zien, zoals zuster Marianne, die mij vrijwel dagelijks inspireert met een avondgebed. Klagen over Twitter mag, maar ook hier is de vraag: wat doen wij eraan?
Mag ik een poging doen drie leefregels, waar je naar vraagt in je blog, te formuleren? Ik heb me laten inspireren door Augustinus:
- Vermijd ophef. Niet het vele is goed, maar het goede is veel.
- Lever uitsluitend een constructieve of positieve bijdrage. Afbreken is veel makkelijker dan opbouwen.
- Heb lief. Het uitdelen van likes kost niets.
Uitziende naar jouw reactie, met hartelijke groet,
Hans