Veel kerstkaarten dit jaar – mijn waarneming strookt met die van PostNL. Kaartjes voor een onoverbrugbare afstand. Dichtbij en toch ver weg. Een tijd waarin we elkaar normaliter zouden opzoeken; nu thuis en dat blijft nog wel even zo. Niet iedereen schijnt thuis te blijven, blijkbaar is de ernst van de situatie op de IC’s nog altijd niet bij iedereen doorgedrongen. Of is het onderschatting: het is maar een griepje, ik ben nog jong, ik heb het al gehad, ik heb geen onderliggende kwaal, mij treft het niet? Ik weet het niet. In de supermarkt vind ik het druk – of heeft dat te maken met het tijdstip waarop ik inkopen doe? De kassière bezweert me van niet: het is gigantisch druk, de hele week al, maakt niet uit welk moment van de dag je hier komt. Het zal wel weer een record worden, zoals veel dit jaar ongeëvenaard is.