Een mute-knop, wat zou dat weldadig zijn. Rondje langs de talkshows, blik op de twittertimeline, zelfbenoemde experts die over elkaar heen buitelen. De mens heeft wel eens minder aangereikt gekregen om humeurig te worden. Jezelf unmuten, heet het in digitale vergaderingen, als je iets wilt inbrengen. Je staat nog op mute! En muten, als je niet aan het woord bent. Niet aan het woord zijn, wat kan ik daarnaar verlangen. Niets hoeven inbrengen. Gewoonweg luisteren. Luisteren is echter veel moeilijker dan spreken. Echt luisteren, aandachtig luisteren, luisteren met je hart, heet het bij St. Benedictus. Alleen spreken als het beter is dan stilte. De samenleving zou ervan opknappen. En ik ook.