Het is stiller in de stad. Bussen rijden zachter, treinen vertrekken met lege coupés en de markt telt meer kraampjes dan bezoekers. Ook op kantoor is het stil. Een stille vrijdag, als ware het passietijd. Als het stil is, toont de stad zich op zijn mooist. Bij verse sneeuw, als de stad zijn adem lijkt in te houden. De minuten voor een verkwikkende zomerbui. Een vrijdagmiddag in coronatijd. Het lage, zachte herfstlicht breekt door de grauwe wolkenpartijen heen. Betekenisvolle stilte. In de stilte krijg je meer antwoorden dan in het rumoer, vertelde iemand me deze week. De torens van deze stad vertellen een nieuwe geschiedenis. Het stadsgezicht vertelt een oud verhaal. De bomen kijken me veelzeggend aan, zij hebben meer meegemaakt dan ik. Boven mijn hoofd verdringen wolken zich, het begint te druppelen, nog even en de stilte ontwaakt.
