Een déjà vu. Achter het scherm, weer de hele dag in Teams en Zoom. De woorden van de persconferentie echoën nog na. ‘Werk thuis, tenzij.’ Hoe lang gaat het duren? Niemand die het je kan vertellen. Wat ze je wel kunnen vertellen: geen drie weken. Ik heb er minder zin in, veel minder. We gaan op herhaling, hoe zal de tweede golf de kust bereiken? Vergaderingen worden omgeboekt. Fysiek transformeert in digitaal. We weten dat het kan, maar we kennen de tekortkoming: digitale nabijheid is surrogaat, een foto van een foto. Toch zullen we morgen weer op ‘Join’ klikken.
Een dagelijkse poging om de impact van de covid pandemie te beschrijven. Woorden voor het onbekende, om mee weg te vluchten. Start bij het begin van de tweede cronagolf. ‘Het zijn vreemde tijden – dat zeggen de mensen tenminste.’